Ayı (L’ours) 1988
Yönetmen: Jean-Jacques Annaud
Direktör : Mary Jo Slater
Yazarlar: James Oliver Curwood, Gerard Brach
L’ours sinemalarda 1988 yılında gösterime girdiğinde belki de o güne kadar hiç yapılmamış bir sinema tekniği ile karşımıza çıkmıştı. Bana göre fransız sinemasının kült diyebileceğimiz filmlerinden birisidir. Hem tekniği hem konusu hem içerdiği mesajlar açısından türünün en iyi örnekleri arasındadır.
Filmin konusuna kısaca değinecek olursak ; annesini talihsiz bir kazada kaybeden yavru ayımızın doğada hayata tutunma mücadelesini dramatik bir dille izliyoruz. Yavru ayının korkularına, rüyalarına, endişelerine, mutluluklarına şahit oluyoruz. Filmin müzikleri müthiş. Resmedilen doğa ve geniş açı çekimler gerçekten muazzam. Film sizi ayı ile empati yapmaya zorluyor, kendinizi o küçük ve çaresiz hayvanın yerine koyuyorsunuz. Yapıldığı yıl itibariyle hiç bilgisayar efekti olmaması sizi filmin atmosferine daha çok bağlıyor, çünkü tüm oyunculuklar ve kurgu gerçek. Vahşi doğaya ait bu hayvanları böylesi bir dramatik senaryonun içerisinde birer oyuncu gibi hiç açık vermeden oturtabilmek gerçekten büyük çaba ve özveri gerektirir. Yapımcıları kutluyorum.
Filmin sonunda yönetmen insanlık dersini ayılar aracalığıyla veriyor bizlere. Bize rağmen yine bizlere insanlık dersini vahşi doğanın güç sembolü ayılar veriyor. Mutlaka izleyin ve arşivinizde bulundurun.
